347. Wniosek o dostęp do informacji publicznej dotyczący zezwoleń wydanych w latach 2015-2018 na utrzymanie psów ras uznanych za agresywne

Wnoszę o udostępnienie informacji publicznej w zakresie zezwoleń wydanych w latach 2015- 2018 na utrzymanie psów ras uznanych za agresywne.

Do Urzędu Miasta Lublin wpłynął wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie zezwoleń wydanych w latach 2015- 2018 na utrzymanie psów ras uznanych za agresywne.

W przedmiotowym wniosku wskazano, że uzyskane od Urzędu Miasta Lublin informacje będą wykorzystane na potrzeby projektu dotyczącego psów agresywnych we współpracy z Uniwersytetem Jagiellońskim. Powyższy cel uzyskania informacji wskazuje, że w istocie przedmiotem prośby jest udostępnienie informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2018, poz.1243 z późn. zm.) przez ponowne wykorzystywanie należy rozumieć wykorzystywanie przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej informacji sektora publicznego, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny cel, dla którego informacja została wytworzona.

Komisja Europejska wskazuje, że ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego oznacza wszelkie twórcze wykorzystywanie danych, np.: przez zwiększenie wartości danych, łączenie danych z różnych źródeł w celu wytworzenia pożądanego rezultatu i rozwijanie aplikacji, zarówno w celach komercyjnych jak i niekomercyjnych.

Prawo dostępu do informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania jest publicznym prawem podmiotowym, które gwarantuje uzyskanie informacji publicznej w określonym celu. Celem tym jest osiągnięcie przez wnioskodawcę szeroko pojętej „korzyści”. Sięga on zatem dalej niż zapewnienie przejrzystości procesu decyzyjnego i działań państwa oraz stworzenia obywatelom realnych możliwości wykorzystania i obrony swych konstytucyjnych praw wobec władzy publicznej (por wyrok WSA z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 599/16). W rezultacie prawo do ponownego wykorzystywania informacji to nie to samo co prawo do dostępu do informacji, gdyż celem dostępu do informacji publicznej jest kontrola życia publicznego, natomiast w przypadku ponownego wykorzystywania informacji publicznej jest to przede wszystkim cel rynkowy i gospodarczy.

W analizach doktrynalnych dotyczących omawianej problematyki podkreśla się, że w przypadku prawa do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego korzyść odnoszona przez użytkownika tej informacji bierze się w szczególności stąd, że podmiot zobowiązany udostępniający lub przekazujący daną informację wykonuje na niej uprzednio określone operacje (inaczej mówiąc, poddaje te informacje określonej obróbce analitycznej lub technicznej), względnie też wyraża zgodę na udostępnienie informacji, do których posiada prawa własności intelektualnej.

Wobec powyższego, informuję, że wniosek Pani nie może być zrealizowany w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jego realizacja może natomiast nastąpić w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, jednakże po złożeniu wniosku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego i tylko w stosunku do informacji, które nie zostały udostępnione w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium. Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek jednoznacznie określa tryb w jakim domaga się Pani udzielenia informacji organ jest tym żądaniem związany i nie może samodzielnie konwertować zgłoszonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej w kierunku ponownego wykorzystywania tej informacji. Wprawdzie organ dokonuje oceny zgłoszonego żądania, jednakże samodzielnie nie może nadawać mu innej treści niż wynika to z wniosku strony (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 lutego 2013 r. sygn. akt II SAB/Ol 5/13).

W celu zatem uzyskania zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego proponuję podjęcie działania w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego. W tym miejscu należy mieć jednak na względzie to, iż wniosek o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego, w odróżnieniu od wniosku o dostęp do informacji publicznej, składanego na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej ma sformalizowanych charakter. Przepis art. 21 ust. 3 i nast. ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, wskazuje warunki formalne (elementy obowiązkowe), których spełnienie umożliwia rozpatrzenie wniosku przez podmiot zobowiązany do udostępnienia lub przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania.

Wniosek taki musi zawierać w szczególności:

• nazwę podmiotu zobowiązanego (pkt 1);
• informacje o wnioskodawcy, w tym imię i nazwisko albo nazwę oraz adres umożliwiający dostarczenie odpowiedzi do wnioskodawcy albo pełnomocnika tego wnioskodawcy w sposób lub w formie wskazanych we wniosku (pkt 2);
• wskazanie informacji sektora publicznego, która będzie ponownie wykorzystywana, a jeżeli jest już udostępniona lub przekazana warunki, na jakich ma być ponownie wykorzystywana, oraz źródło udostępnienia lub przekazania (pkt 3);
• wskazanie celu ponownego wykorzystywania (komercyjny albo niekomercyjny), w tym określenie rodzaju działalności, w której informacje sektora publicznego będą ponownie wykorzystywane, w szczególności wskazanie dóbr, produktów lub usług (pkt 4);
• wskazanie formy przygotowania informacji sektora publicznego,a w przypadku postaci elektronicznej, także wskazanie formatu danych (pkt 5);
• wskazanie sposobu przekazania informacji sektora publicznego, o ile nie została udostępniona lub przekazana w inny sposób, albo sposobu dostępu do informacji gromadzonych w systemie teleinformatycznym (pkt 6).

Spełnienie wyżej wymienionych wymagań jest niezbędną przesłanką skuteczności prawnej wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego. W sytuacji braków co do treści wniosku, podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji sektora publicznego mają obowiązek podjęcia czynności w celu usunięcia braków formalnych. Przepis art. 21 ust. 6 cyt. ustawy stanowi bowiem, że w przypadku niespełnienia warunków formalnych wniosku wzywa się wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wraz z pouczeniem, że ich nieusunięcie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.