Treść pytania
Wnoszę o udostępnienie informacji publicznej w zakresie zakresie:
- Podanie numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz ich kwot leżących na obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r.
- Czy w latach począwszy od roku 2010 do 2018 r. płatnikami podatku od ww. nieruchomości były instytucje publiczne (organy administracji publicznej)? Jeżeli tak, to wskazanie jakie to były organy (agencje, jednostki samorządu terytorialnego zarządzające w imieniu Skarbu Państwa) i kiedy.
- W przypadku niewydania decyzji ustalającej wysokość podatku od ww. nieruchomości o podanie przyczyny (przepisu) na podstawie której zwolniono posiadacza i/lub właściciela z obowiązku podatkowego.
- Podanie wysokości odszkodowań wypłaconych za wywłaszczenia pod cel publiczny nieruchomości gruntowych znajdujących się w obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 oraz pozostałych gruntów leżących na ww. terenach.
Data udzielenia odpowiedzi
Treść odpowiedzi
Część I
Ad 1.
Wskazane w pkt 1 wniosku działki o numerach: ... , ... , .... , .... , .... , ... występują w obrębie nr ... – Czechów II kilkakrotnie, tj. w kilku arkuszach (ark.: .., ..., ... , ... , ... , ... , ... , ... , ...). Jedynie działka oznaczona numerem ... występuje jeden raz. W tym miejscu na marginesie należy zaznaczyć, że tzw. obszar Górek Czechowskich nie jest obszarem wyznaczonym geodezyjnie a zatem nie jest możliwe precyzyjne wskazanie które działki znajdują się zasięgu zainteresowania Wnioskodawcy. Dlatego też organ uznał za zasadne, dla celów udzielenia niniejszej odpowiedzi, wzięcie pod uwagę działek o wskazanych numerach ewidencyjnych znajdujących się we wszystkich arkuszach obrębu ... – Czechów II.
Działki o wskazanych oznaczeniach ewidencyjnych stanowią własność osób prawnych albo osób fizycznych. Decyzje podatkowe ustalające wysokość podatku od nieruchomości zgodnie z art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 z późn. zm.) wydawane są wyłącznie osobom fizycznym natomiast zgodnie z art. 6 ust. 9 cyt. ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane składać organowi podatkowemu deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy oraz wpłacać bez wezwania obliczony w deklaracjach podatek od nieruchomości. Powyższy obowiązek dotyczy również osób fizycznych będących współwłaścicielami nieruchomości wraz z osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej lub spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej (art. 6 ust. 11 u.p.o.l.).
Powyższe oznacza, że w stosunku do wyżej wymienionych podmiotów nie wydaje się decyzji ustalających wysokość podatku od nieruchomości. Nie może być zatem mowy o numerze i dacie wydania decyzji w powyższym przypadku a co za tym idzie nie istnieje informacja stanowiąca przedmiot żądania możliwa do udostępnienia w trybie dostępu do informacji publicznej.
Odnosząc się do żądania podania numeru i daty decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz kwot dla działek stanowiących własność osób fizycznych (... ark. ... , ... ark. ... , ... ark.... i ... , ... ark. ... i ... , ... ark. ... , ... ark. ... i ...) informuję, że w ocenie organu, do którego skierowano wniosek, dane te są objęte tajemnicą skarbową. Zgodnie zaś z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 z późn. zm.), zwanej dalej „u.d.i.p.”, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, do których niewątpliwie należy zaliczyć tajemnicę skarbową.
Ustalenie przez organ zobowiązany do udostępnienia informacji, że wnioskowane dane są objęte tajemnicą skarbową obliguje go do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 u.d.i.p.).
Ad 2.
Odpowiadając na żądanie zawarte w pkt 2 wniosku, tj. wskazania jakie podmioty były płatnikami podatku od wymienionych we wniosku nieruchomości należy wskazać, że pojęcie płatnika zostało zdefiniowane w art. 8 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.). Stosownie do treści tego przepisu, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Na gruncie u.p.o.l. nie występują natomiast płatnicy podatku od nieruchomości, lecz podatnicy podatku od nieruchomości. Powyższe uniemożliwia zatem organowi obowiązanemu do udostępnienie informacji zadośćuczynienia żądaniu zawartemu w punkcie 2 przedmiotowego wniosku.
Należy mieć bowiem na uwadze, że w sytuacji, gdy podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej otrzymuje wniosek w trybie art. 10 ust. 1 u.d.i.p., treść tego wniosku – zakres żądanych w nim informacji – jest dla niego wiążący i zarazem wyznacza granice, w jakich ma udzielić informacji.
Ad 3.
Odpowiadając na pytanie dotyczące zwolnień podatnika z „obowiązku podatkowego” należy podkreślić, że „obowiązek podatkowy” jest nieskonkretyzowaną powinnością podatkową, która może wynikać wyłącznie z ustawy podatkowej (por. art. 4 o.p.). W świetle analizowanej definicji obowiązku podatkowego w aktach prawnych regulujących konstrukcję poszczególnych podatków, nie zaś w ordynacji podatkowej, wskazane są regulacje, które określają, na kim i kiedy obowiązek podatkowy będzie ciążył. Jego istnienie jest niezbędne do powstania zobowiązania podatkowego, czyli obowiązku uiszczenia skonkretyzowanego już świadczenia określanego mianem podatku. Fakt, że dany podmiot będzie obciążony obowiązkiem podatkowym, nie oznacza, że ciąży na nim obowiązek zapłaty podatku, gdyż ten wynika dopiero z zobowiązania podatkowego. Wskazuje się, że obowiązek podatkowy można określić jako pewną sytuację społeczną podmiotu, której elementy zostały ukształtowane prawnie ze względu na konkretne zdarzenie faktyczne, a także że w przypadku obowiązku podatkowego mamy do czynienia z sytuacją, która w teorii prawa jest zaliczana do sytuacji prawnych potencjalnych, w których znajdują się podmioty prawa, wobec których nie skonkretyzowano jeszcze ich praw lub obowiązków określonych w przepisach prawa materialnego, ale wobec których owa konkretyzacja może lub powinna nastąpić ze względu na ich sytuację faktyczną. Skoro zatem „obowiązek podatkowy” jest sytuacją prawną jedynie potencjalną nie może być w tym przypadku mowy o jakimkolwiek zwolnieniu z powinności zapłaty konkretnej kwoty podatku, która to powinność wynika dopiero ze zobowiązania podatkowego – dlatego też organ nie miał żadnych podstaw do udzielenia zwolnienia z obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 4 o.p.
Niezależnie od powyższego, odnosząc się do pojęcia „zobowiązania podatkowego” informuję, że w podatku od nieruchomości wprowadzono dwa sposoby powstawania zobowiązań podatkowych, tj. zarówno z mocy decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, jak również z mocy samego prawa. Sposób powstania zobowiązań podatkowych wiąże ustawodawca z obowiązkami nałożonymi na poszczególne podmioty. Tym samym, jeżeli podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy decyzji ustalającej to zobowiązanie, czyli zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 o.p. Wyraża to ustawodawca przepisem art. 6 ust. 7 u.p.o.l. Stosownie do tej regulacji podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 11, ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania. Podatek ten ustala się na każdy rok podatkowy, a więc organ podatkowy wydaje w każdym roku decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego.
W stosunku do pozostałych podmiotów zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy samego prawa. Chodzi tu o osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Wobec tych podmiotów nie wydaje się zatem decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego, bowiem podmioty te same mają obowiązek składać, w terminie do 31 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu, ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy (art. 6 ust. 9 u.p.o.l.). Podatnicy ci, w ramach złożonych przez siebie deklaracji, wykazują również informacje dotyczące zwolnień.
Odnosząc się natomiast do kwestii zwolnienia posiadacza i/lub właściciela z zobowiązania podatkowego informuję, iż zwolnienia podatkowe są formą ograniczenia zakresu podmiotowego lub przedmiotowego stosowania danego podatku. Oznaczają całkowite, choć nie zawsze definitywne, wyłączenie danej kategorii podmiotów (zwolnienie podmiotowe) lub przedmiotów (zwolnienia przedmiotowe) z opodatkowania.
Zauważyć w tym miejscu trzeba, iż u.o.p.l. w art. 7 ust. 1 określa szereg zwolnień przedmiotowych od podatku od nieruchomości wskazując jakiego rodzaju nieruchomości i pod jakimi dodatkowymi warunkami zwalnia się od tego podatku, w art. 7 ust. 2 konstytuuje zwolnienie o charakterze podmiotowym.
Odnosząc się do powyższego katalogu zwolnień informuję, że w stosunku do działek, dla których nie wydano decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości, tj. stanowiących własność podmiotów innych niż osoby fizyczne, zastosowano jedynie zwolnienie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 15 u.o.p.l. (grunty i budynki lub ich części, stanowiące własność gminy, z wyjątkiem zajętych na działalność gospodarczą lub będących w posiadaniu innych niż gmina jednostek sektora finansów publicznych oraz pozostałych podmiotów).
Oprócz ustawowych zwolnień, wymienionych w ust. 1 wskazanego wyżej przepisu, na podstawie art. 7 ust. 3 wskazanej ustawy, rada gminy może w drodze uchwały wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe w podatku od nieruchomości niż określone w art. 7 ust. 1 u.p.o.l. oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840). Uchwały zwolnieniowe, o których mowa w art. 7 ust. 3 u.p.o.l., są zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej Samorządu Miasta Lublin w zakładce >> Finanse i majątek >> Podatki i opłaty >> Podatek od nieruchomości.
Informacje zaś o wszystkich zwolnieniach udzielonych na podstawie wymienionych: „uchwał zwolnieniowych” znajdują się w Biuletynie Informacji Publicznej. Zgodnie bowiem z przepisem art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.), dalej „u.f.p.”, gospodarka środkami publicznymi jest jawna. Natomiast art. 34 ust. 1 pkt 8 tej ustawy stanowi, że zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana m.in.: poprzez udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych. Przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. wskazuje, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości - w terminie do dnia 31 maja roku następnego - informację obejmującą wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia. Art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. określa zakres informacji o podatnikach, które nie podlegają ochronie wynikającej z obowiązywania tajemnicy skarbowej. Udostępnienie tego rodzaju informacji, mimo że stanowią one informację publiczną, nie odbywa się jednak na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem są one jawne, a zatem każdy może uzyskać do nich nieograniczony dostęp (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Gd 3/14).
Zgodnie z art. 1 ust. 2 u.d.i.p. przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, pod warunkiem że nie ograniczają obowiązków przekazywania informacji publicznej do centralnego repozytorium informacji publicznej, o którym mowa w art. 9b ust. 1.
Z cytowanego przepisu wynika, że istnienie innych zasad czy trybu udostępniania informacji publicznych wyłącza stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej, jednakże tylko w zakresie regulowanym wyraźnie tymi szczególnymi ustawami. Jak podkreśla się w literaturze przepis art. 1 ust. 2 u.d.i.p. oznacza, że wszędzie tam, gdzie konkretne sprawy dotyczące zasad i trybu dostępu do informacji będącej informacją publiczną uregulowane są inaczej w ustawie o dostępie do informacji publicznej, a inaczej w ustawie szczególnej dotyczącej udostępnienia informacji i stosowania obu tych ustaw nie da się pogodzić, pierwszeństwo mają przepisy ustawy szczególnej. Tam gdzie jednak dana sprawa uregulowana jest tylko częściowo, lub w ogóle nie jest uregulowana w ustawie szczególnej, zastosowanie mają odpowiednie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, przy czym w pierwszym przypadku stosowane są uzupełniająco, w drugim zaś stanowią wyłączną regulację prawną w danym zakresie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia I OSK 1463/15 podkreślił, że niedopuszczalne jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdy żądane informacje mają charakter informacji publicznych, ale osiągalne są w innym trybie. Taki odmienny tryb szczególny przewidziany jest w art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p.
Mając powyższe na uwadze informuję, iż wykaz wszystkich podmiotów, którym udzielono ulg, umorzono zaległości podatkowe oraz odsetki za zwłokę i opłaty w zakresie podatków i opłat lokalnych, odroczono lub rozłożono na raty spłatę podatków i opłat lokalnych oraz udzielona została pomoc publiczna jest zamieszczony na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Samorządu Miasta Lublin w zakładce >>Finanse i majątek>>Jawność finansów publicznych>>Udzielone ulgi, odroczenia, umorzenia oraz udzielona pomoc publiczna (po wyborze konkretnego roku).
W tym miejscu należy podkreślić za wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt 1195/16), że „w dobie obecnej techniki – istnienia różnych sposobów uzyskiwania informacji – dysponowanie numerem działki pozwoli przy dołożeniu minimum staranności i wykorzystaniu powszechnych metod na ustalenie właściciela nieruchomości”. Zgodnie z powyższym należy uznać w niniejszej sprawie, że dysponowanie przez Wnioskodawcę oznaczeniem geodezyjnym działek jest równoznaczne z dysponowaniem informacji o właścicielu danej nieruchomości, tj. o podatniku podatku od nieruchomości a co za tym idzie udostępnienie w BIP wykazu podmiotów, którym udzielono ulg, umorzono zaległości podatkowe oraz odsetki za zwłokę i opłaty w zakresie podatków i opłat lokalnych, odroczono lub rozłożono na raty spłatę podatków i opłat lokalnych oraz udzielona została pomoc publiczna, o którym mowa w art. 37 ustawy o finansach publicznych stanowi zadośćuczynienie żądaniu Wnioskodawcy określonego w pkt 3 wniosku.
Natomiast udostępnienie informacji o podatnikach, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie nie przewyższającej łącznie 500 zł z uwagi na dysponowanie oznaczeniem geodezyjnym działki stanowi tajemnicę skarbową, o której mowa w art. 293 § 1 Ordynacji podatkowej. Niewątpliwie bowiem powołana ustawa w stosunku do indywidualnych informacji o podatnikach, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, zawiera w przepisie art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. F całościową regulację określającą dane, podlegające ujawnieniu. Dlatego, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy uznać tę ustawę za ustawę szczególną, wyłączającą stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie ma jednak podstaw aby jednoznacznie brzmiący przepis interpretować rozszerzająco i przyjąć, iż ma on zastosowanie także do należności w kwocie poniżej 500 zł. Wynik wykładni językowej powołanego przepisu u.f.p. jest oczywisty. Odnosząc się do ewentualnego argumentu, że w sprawie należałoby zastosować argumentum a maiori ad minus, zwrócić należy uwagę, że wnioskowania prawnicze zalicza się do reguł wykładni sensu largo (por. na przykład L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 225). Odwoływanie się do wykładni sensu largo jest uzasadnione gdy zabiegi interpretacyjne w ramach wykładni sensu stricto nie przynoszą zadowalającego rezultatu. Jak już wskazano taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi. Ponadto podstawą wnioskowania a maiori ad minus jest przepis uprawniający i reguła "Komu wolno więcej, temu tym bardziej wolno mniej". Wspomniany art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. jest przepisem kompetencyjnym, bowiem zobowiązuje organ jednostki samorządu terytorialnego do podania do publicznej wiadomości wykazu podmiotów, którym udzielono, ulg i umorzeń należności. W doktrynie prawa administracyjnego jak i w orzecznictwie nie jest kwestionowane stanowisko o niedopuszczalności domniemania kompetencji organu. Ta cecha tego przepisu (przyznanie kompetencji organowi) w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza niedopuszczalność zastosowania rozszerzającej wykładni poprzez przypisanie upoważnienia organowi do przedstawienia wykazu w zakresie szerszym niż wynika to z art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. (por. wyrok NSA z dnia 21 lipca 2017 r. sygn. akt. I OSK 246/17).
Dostęp zaś do tych danych podlega ograniczeniu wynikającemu z przepisu art. 5 ust. 1 u.d.i.p. Tajemnicą skarbową objęte są bowiem dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Informacje zaś dotyczące zwolnień od podatku od nieruchomości podatnicy niebędący osobami fizycznymi wykazują w deklaracjach podatkowych. Ustalenie przez organ zobowiązany do udostępnienia informacji, że wnioskowane dane są objęte tajemnicą skarbową obliguje go do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 u.d.i.p.).
Ad 4.
Informuję, że spośród wskazanych we wniosku działek, odszkodowanie zostało wypłacone w 2017 r. za wywłaszczenie pod cel publiczny jedynie części podzielonej działki nr ... obręb ... - Czechów II (dawniej ark. ...) w wysokości 195,39 zł/m2 i 201,74 zł/m2.
Odnosząc się natomiast do żądania podania wysokości odszkodowań wypłaconych za wywłaszczenia pod cel publiczny „pozostałych gruntów leżących na ww. terenach” informuję, iż w ocenie organu tak sformułowane żądanie nie stanowi wniosku o udostępnienie informacji publicznej i nie może być zrealizowanie w trybie u.d.i.p. Z tak sformułowanego żądania bowiem nie wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, o jakie działki i z jakiego obszaru, Wnioskodawcy chodzi.
Wskazanie żądanych informacji musi być na tyle precyzyjne i jasne, aby nie budził wątpliwości zakres żądania Wnioskodawcy. Jeżeli wniosek nie spełnia tego standardu i nie zostanie sprecyzowany przez Wnioskodawcę, wówczas nie może być traktowany jako wniosek o informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wobec czego nie wywołuje skutku prawnego w postaci obowiązku organu zastosowania przepisów tej ustawy.
Powyższe w żadnym stopniu nie narusza przy tym konstytucyjnego prawa obywatela do uzyskania dostępu do informacji o sprawach publicznych, albowiem nawet w sytuacji nieprecyzyjnego, względnie nieprzejrzystego sformułowania wniosku o udostępnienie informacji i nieuzyskania w następstwie tego całości oczekiwanej informacji, brak jest przeszkód dla ponownego złożenia wniosku o udostępnienie informacji, sformułowanego już w sposób umożliwiający jego jednoznaczne odczytanie.
Niezależnie od powyższego informuję, że odszkodowania za działki przejęte pod ul. Zelwerowicza były wypłacane w latach 2014-2015, a ceny za 1m2 zawierały się w przedziale od 196,56 zł do 309,25 zł.
Część II
DECYZJA W SPRAWIE ODMOWY UDOSTĘPNIENIA INFORMACJI PUBLICZNEJ
Na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 z późn. zm.) oraz art. 293 § 1 i 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 czerwca 2018 r., złożonego przez ... – adres do doręczeń: skrzynka ePUAP: ... ,
orzekam
odmówić udostępnienia informacji publicznej w zakresie „podania numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz ich kwot leżących na obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ark. ... ; ... ark. ... ; ... ark. ... i ... ; ... ark. ... i ... ; ... ark. ... i ... ; leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r.” oraz w zakresie podania przyczyny (przepisu), na podstawie której udzielono podatnikom niebędącym osobą fizyczną zwolnień, tj. ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie nie przewyższającej łącznie 500 zł w zakresie podatku od nieruchomości.
Uzasadnienie
W dniu 14 czerwca 2018 r. do Urzędu Miasta Lublin wpłynął, za pośrednictwem platformy ePUAP, wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:
- Podanie numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz ich kwot leżących na obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r.
- Czy w latach począwszy od 2010 do 2018 r. płatnikami podatku od ww. nieruchomości były instytucje publiczne (organy administracji publicznej)? Jeżeli tak, to wskazanie jakie to były organy (agencje, jednostki samorządu terytorialnego zarządzające w imieniu Skarbu Państwa) i kiedy.
- W przypadku niewydania decyzji ustalającej wysokość podatku od ww. nieruchomości o podanie przyczyny (przepisu) na podstawie której zwolniono posiadacza i/lub właściciela z obowiązku podatkowego.
- Podanie wysokości odszkodowań wypłaconych za wywłaszczenia pod cel publiczny nieruchomości gruntowych znajdujących się w obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r. oraz pozostałych gruntów leżących na ww. terenach.
Po przeanalizowaniu zakresu żądania Wnioskodawcy, posiadanych danych oraz zakresu obowiązków organu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej wynikających z art. 1 ust. 1, art. 2 i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zwanej dalej „u.d.i.p.”, organ zobowiązany do udostępnienia informacji, odrębnym pismem, równocześnie z wydaniem niniejszej decyzji, udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w punktach 2 i 4 przedmiotowego wniosku oraz częściowo w pkt 3 w zakresie obejmującym informacje o przyczynach udzielenia zwolnień, tj. ulg, umorzeń zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę i opłat w zakresie podatków i opłat lokalnych, odroczeń lub rozłożenia na raty spłaty podatków i opłat lokalnych w kwocie przewyższającej 500 zł.
W pozostałym zakresie, tj. dotyczącym „podania numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz ich kwot leżących na obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ark. ... ; ... ark. ...; ... ark. ... i ... ; ... ark. ... i ... ; ... ark. ... i ... ; leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r.” oraz podania przyczyny (przepisu), na podstawie której udzielono podatnikom niebędącym osobą fizyczną, udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie nie przewyższającej łącznie 500 zł w zakresie podatku od nieruchomości organ stwierdził, iż żądane informacje nie mogą zostać udostępnione.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, wytworzona przez szeroko rozumiane organy władzy publicznej. Informacją publiczną jest zatem każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, o ile odnosi się do faktów. Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, albowiem jest przyznane każdemu (art. 2 ust. 1 u.d.i.p.). Ponadto od podmiotu wykonującego to prawo nie wymaga się wykazania interesu prawnego lub faktycznego.
W przedmiotowej sprawie organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej stwierdził, iż informacje, których udostępnienia żąda Wnioskodawca, stanowią informację publiczną. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p. - udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym: treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności: treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Do dokumentów urzędowych niewątpliwie należą zatem decyzje wydane w związku z postępowaniami prowadzonymi w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości.
Przyjęcie jednak przez organ, że żądana informacja jest informacją publiczną nie przesądza automatycznie o tym, że adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej jest bezwzględnie obowiązany do jej udzielenia. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2014 r. (sygn. akt I OSK 1769/13) stwierdzono, iż konstytucyjne prawo do informacji publicznej służy niewątpliwie realizacji jednej z podstawowych wartości państwa demokratycznego – tj. jawności działania instytucji publicznych – umożliwiając kontrolę społeczną nad funkcjonowaniem tych instytucji. Niezależnie jednak od tego, prawo, o którym mowa, nie może być rozumiane w sposób absolutny, tj. jako prawo obywateli do uzyskiwania nieograniczonego dostępu do każdego bez wyjątku dokumentu czy każdej informacji wytworzonej, odnoszącej się czy będącej w posiadaniu podmiotu publicznego, w tym organu władzy publicznej. Do wprowadzania ograniczeń wymienionego prawa wyraźnie upoważnia już sam art. 61 Konstytucji, który w ustępie 3 mówi, że ograniczenie może nastąpić "ze względu na określone w ustawach ochronę wolności, praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa".
Ustawa o dostępie do informacji publicznej również przewiduje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez Wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Możliwość ta została zasygnalizowana już w art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, poprzez odesłanie w tym zakresie do art. 5 omawianej ustawy, którego ust. 1 stanowi, że „prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych”.
Istotne znaczenie dla podjętego w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia miała zatem kategoria „innych tajemnic ustawowo chronionych”. Literalna wykładnia tego pojęcia wskazuje na konieczność istnienia ustawowej podstawy objęcia ochroną pewnych informacji, które w ten sposób stają się tajemnicą, to jest informacją o ograniczonym zakresie dostępności. Tajemnice ustawowo chronione, to tajemnice wskazane w ustawach, które ze względu na wagę przedmiotu regulacji, posiadają unormowania ograniczające dostęp do pewnych danych. Do tego rodzaju tajemnic ustawowo chronionych należy niewątpliwie tajemnica skarbowa, unormowana w Dziale VII ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), zwanej dalej „o.p”.
Zakres tajemnicy skarbowej określony został w art. 293, który stanowi że tajemnicą skarbową objęte są indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów (§ 1). Na zasadzie art. 293 § 2, przepis § 1 stosuje się również do danych zawartych w:
- informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne niż wymienione w § 1;
- aktach dokumentujących czynności sprawdzające;
- aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe;
- dokumentacji rachunkowej organu podatkowego;
- informacjach uzyskanych przez organy Krajowej Administracji Skarbowej z banków oraz z innych źródeł niż wymienione w § 1 lub w pkt 1;
- informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień, o których mowa w dziale IIa;
- aktach dokumentujących kontrolę, o której mowa w rozdziale 9 działu III ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz. U. poz. 648);
- informacjach o wynikach analizy ryzyka, o której mowa w art. 119zn § 1, oraz innych informacjach i dokumentach, o których mowa w dziale IIIB.
Z przytoczonej wyżej regulacji wynika, że istotę tajemnicy skarbowej stanowi wyłączenie jawności indywidualnych danych zawartych we wszelkich dokumentach, jakie podatnik, płatnik, inkasent składa organowi podatkowemu, a także jakie znajdują się w dokumentach tego organu lub pozyskanych przez organ informacji na temat tych danych. Jak wskazuje się w doktrynie, dane objęte tajemnicą skarbową dotyczą w zasadzie pełnej treści dokumentów składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Obejmują one przede wszystkim dane czyli fakty, liczby i informacje, dotyczące materiałów służących do ustalania obowiązku podatkowego oraz przekształcenia go w zobowiązanie podatkowe.
W tym miejscu należy także podkreślić, że powyższa regulacja nie zawiera wyłączenia spod ochrony żadnej kategorii podatników – tajemnicą skarbową są objęte indywidualne dane podatnika – każdego podatnika, którym jest osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej będąca właścicielem, użytkownikiem wieczystym, a w niektórych przypadkach posiadaczem nieruchomości.
W stanie faktycznym niniejszej sprawy Wnioskodawca domagał się podania numeru i daty wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości oraz ich kwot leżących na obszarze tzw. Górek Czechowskich dla działek o numerach: ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; ... ; leżących w obręb ... – Czechów w poszczególnych latach od roku 2010 do 2018 r.
Wskazane w pkt 1 wniosku działki o numerach: ... , ... , ... , ... , ... , ... występują w obrębie nr ... – Czechów II kilkakrotnie, tj. w kilku arkuszach (ark.: ... , ..., ... , ... , ... , ... , ... , ... , ...). Jedynie działka oznaczona numerem ... występuje jeden raz. W tym miejscu na marginesie należy zaznaczyć, że tzw. obszar Górek Czechowskich nie jest obszarem wyznaczonym geodezyjnie a zatem nie jest możliwe precyzyjne wskazanie, które działki znajdują się zasięgu zainteresowania Wnioskodawcy. Dlatego też organ uznał za zasadne, dla celów udzielenia odpowiedzi na wniosek i wydania niniejszej decyzji, wzięcie pod uwagę działek o wskazanych numerach ewidencyjnych znajdujących się we wszystkich arkuszach obrębu ... – Czechów II.
Działki o wskazanych oznaczeniach ewidencyjnych stanowią własność osób prawnych albo osób fizycznych. Decyzje podatkowe ustalające wysokość podatku od nieruchomości zgodnie z art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 z późn. zm.) wydawane są wyłącznie osobom fizycznym natomiast zgodnie z art. 6 ust. 9 cyt. ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane składać organowi podatkowemu deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy oraz wpłacać bez wezwania obliczony w deklaracjach podatek od nieruchomości. Powyższy obowiązek dotyczy również osób fizycznych będących współwłaścicielami nieruchomości wraz z osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej lub spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej (art. 6 ust. 11 u.p.o.l.).
Powyższe oznacza, że w stosunku do wyżej wymienionych podmiotów nie wydaje się decyzji ustalających wysokość podatku od nieruchomości. Nie może być zatem mowy o numerze i dacie wydania decyzji w powyższym przypadku a co za tym idzie nie istnieje informacja stanowiąca przedmiot żądania możliwa do udostępnienia w trybie dostępu do informacji publicznej.
Mając na uwadze zakres żądania Wnioskodawcy odnoszący się do podatników będących osobami fizycznymi, organ zobowiązany do udostępnienia informacji doszedł do przekonania, że dane takie jak numer i data wydania decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości są objęte tajemnicą skarbową na podstawie art. 293 § 1 w związku z § 2 pkt 3 o.p., jako mające swe źródło w aktach postępowania podatkowego. Natomiast dane dotyczące kwot tj. wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony, stanowią tajemnicę skarbową zgodnie z art. 293 § 2 pkt 4 o.p., jako dane zawarte w dokumentacji rachunkowej organu podatkowego.
Wprawdzie, w niniejszej sprawie, wydawać by się mogło, że pytanie pozornie nie dotyczy konkretnych podatników bowiem Wnioskodawca formułuje swoje pytania o numer i datę wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości oraz kwot podatku w odniesieniu do wskazanych przez siebie nieruchomości, jednak wskazanie to następuję poprzez podanie konkretnego oznaczenia ewidencyjnego nieruchomości co pozwala przy dołożeniu minimum staranności ustalić właściciela (podatnika) danej nieruchomości. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt 1195/16) stwierdził, że „w dobie obecnej techniki – istnienia różnych sposobów uzyskiwania informacji – dysponowanie numerem działki pozwoli przy dołożeniu minimum staranności i wykorzystaniu powszechnych metod na ustalenie właściciela nieruchomości”.
Dane zawarte w aktach postępowania podatkowego oraz w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku przez konkretnego podatnika stanowią tajemnicę skarbową i w trybie przepisów u.d.i.p. mogą być ujawnione jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, nie mogą być natomiast udzielane żadne informacje indywidualne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu z dnia 3 czerwca 2013 r. (sygn. akt II SA/Op 52/13) stwierdził, że oceny tej nie zmienia fakt, że pytanie dotyczy obiektu będącego przedmiotem opodatkowania, gdyż przepis art. 293 o.p. ma charakter uniwersalny. Sąd ten stwierdził również, że tajemnica skarbowa stanowi szczególny rodzaj tajemnicy służbowej, zatem jej granice muszą być zakreślone szeroko. Z opodatkowaniem związane są bowiem zjawiska gospodarcze, a niejednokrotnie wiąże się ono z indywidualnymi przejawami życia jednostki, co wymaga ścisłego przestrzegania zawodowej dyskrecji dotyczącej wszelkich informacji, jakie pozyskiwane są dla potrzeb stosowania prawa podatkowego. (por. R. Mastalski (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa, Komentarz 2011, str. 1162).
Dodatkowo należy wskazać, że w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że dopiero pozbawienie w decyzjach ustalających zobowiązanie podatkowe danych dotyczących źródeł i wysokości osiąganych przychodów oraz rodzajów i wysokości poniesionych wydatków (kosztów), a także zapłaconych zaliczek na podatek oraz danych osobowych podatnika a także danych innych danych identyfikacyjnych np. nr decyzji, nr lokalu, itp. czyni zadość potrzebie ochrony tajemnicy skarbowej i wskazuje na zbiorczą, a nie indywidualną formę udostępniania danych podatkowych (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 723/15).
Podkreślenia wymaga, iż tajemnicą skarbową objęte są pełne treści dokumentów, gdyż obejmują one zawsze dane odnoszące się do danego podmiotu. Stanowisko judykatury jest w tej materii jednolite i jasno precyzuje, że w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej dane podatników mogą być ujawnione jedynie od strony zbiorczej, a nie z punktu widzenia konkretnego podatnika. W związku z tym w ocenie organu niemożliwym jest udzielenie Wnioskodawcy żądanych informacji. Ujawnienie danych z decyzji dotyczącej indywidualnego podatnika stanowiłoby bowiem naruszenie tajemnicy skarbowej, do której na mocy art. 294 § 1 pkt 2 o.p. obowiązani są w szczególności: wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz pracownicy urzędów ich obsługujących
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wywiedziono zasadnie, że w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej nie mogą być ujawnione indywidualne dane podatnika, płatnika, inkasenta, znajdujące się w posiadaniu organu podatkowego; można je ujawnić tylko od strony zbiorczej. Nie mogą być też ujawniane dane zawarte w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku przez konkretnego podatnika, a nawet dane dotyczące numerów poszczególnych spraw podatkowych, dat wszczęcia i zakończenia indywidualnych postępowań podatkowych, gdyż są one danymi, o których mowa w art. 293 § 2 o.p. i stanowią tajemnicę skarbową (por wyrok NSA z 2 lutego 2005 r., OSK 1060/04, wyrok WSA w Warszawie z 26 maja 2010 r., II SA/Wa 414/10 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z 3 grudnia 2003 r., I SA/Wr 2083/01).
W orzecznictwie sądowym wskazuje się nadto, że „każdy przypadek udostępnienia danych zawartych we wszelkich dokumentach podatkowych jest ściśle unormowany, tak co do podmiotów, którym można udostępniać dane, jak i zakresu, w jakim to może nastąpić. Regułą jest wykorzystanie informacji znajdujących się w posiadaniu organu podatkowego tylko wewnątrz jego struktur organizacyjnych i wyłącznie dla potrzeb podatkowych, natomiast wszelkie wyjątki muszą być expressis verbis określone przepisami prawa” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt IV SA/Wr 154/12).
W świetle powyższego należy stwierdzić, że tajemnicą skarbową są objęte żądane przez Wnioskodawcę dane takie jak numer i data decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości jak również wysokość podatku, albowiem dane te wynikają z akt indywidualnych postępowań podatkowych i jako takie nie podlegają udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej.
Na gruncie powyższych rozważań za tajemnicę skarbową należy również uznać przyczyny (przepis), na podstawie której udzielono podatnikom niebędącym osobą fizyczną, zwolnień, tj. udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie nie przewyższającej łącznie 500 zł w zakresie podatku od nieruchomości. Do takich informacji należy niewątpliwie zaliczyć okoliczności faktyczne i prawne będące podstawą umorzenia, odroczenia lub rozłożenia na raty zaległości podatkowych, które zgodnie z art. 67a o.p. są dopuszczalne w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Żądanie Wnioskodawcy z racji opisanych powyżej dotyczy udostępnienia przyczyn zwolnień podatkowych w stosunku do konkretnych podatników podatku od nieruchomości, tj. tych, w stosunku do których nie wydano decyzji ustalającej wysokość podatku. Powyższe przyczyny podatnicy wskazują w składanych przez siebie deklaracjach a więc dokumentach o których mowa w art. 293 § 1 o.p.
Z przepisu art. 293 o.p. wynika zaś zakaz udostępniania danych indywidualnych podatników, - udzielane mogą być jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, tymczasem żądane informacje nie stanowią informacji zbiorczej.
Sprawę niniejszą należy jednak przede wszystkim rozważyć w kontekście przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.) - dalej u.p.f.
Przepis artykułu 33 ust. 1 u.f.p. stanowi, że gospodarka środkami publicznymi jest jawna, natomiast art. 34 ust. 1 pkt 8 tej ustawy wyjaśnia, że zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana m.in.: poprzez udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych. Przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. wskazuje, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości – w terminie do dnia 31 maja roku następnego – informację obejmującą wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia.
Zatem art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. określa zakres informacji o podatnikach, które nie podlegają ochronie wynikającej z obowiązywania tajemnicy skarbowej. Udostępnienie tego rodzaju informacji, mimo że stanowią one informację publiczną, nie odbywa się na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, są one jawne, zatem każdy może uzyskać do nich nieograniczony dostęp.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma jednak podstaw aby jednoznacznie brzmiący przepis interpretować rozszerzająco i przyjąć, iż ma on zastosowanie także do należności w kwocie poniżej 500 zł. Wynik wykładni językowej powołanego przepisu u.f.p. jest oczywisty. Odnosząc się do ewentualnego argumentu, że w sprawie należałoby zastosować argumentum a maiori ad minus, należy zwrócić uwagę, że wnioskowania prawnicze zalicza się do reguł wykładni sensu largo (por. na przykład L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 225). Odwoływanie się do wykładni sensu largo jest uzasadnione gdy zabiegi interpretacyjne w ramach wykładni sensu stricto nie przynoszą zadowalającego rezultatu. Jak już wskazano taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi. Ponadto podstawą wnioskowania a maiori ad minus jest przepis uprawniający i reguła "Komu wolno więcej, temu tym bardziej wolno mniej". Wspomniany art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. jest przepisem kompetencyjnym, bowiem zobowiązuje organ jednostki samorządu terytorialnego do podania do publicznej wiadomości wykazu podmiotów, którym udzielono, ulg i umorzeń należności. W doktrynie prawa administracyjnego jak i w orzecznictwie nie jest kwestionowane stanowisko o niedopuszczalności domniemania kompetencji organu. Ta cecha tego przepisu (przyznanie kompetencji organowi) w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza niedopuszczalność zastosowania rozszerzającej wykładni poprzez przypisanie upoważnienia organowi do przedstawienia wykazu w zakresie szerszym niż wynika to z art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f u.f.p. (por. wyrok NSA z dnia 21 lipca 2017 r. sygn. akt. I OSK 246/17).
Ostatnią kwestią konieczną do rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy jest ustalenie, czy Wnioskodawca należy do kręgu podmiotów, którym przepisy dają możliwość uzyskiwania informacji objętych tajemnicą skarbową. Dane objęte tajemnicą skarbową mogą być bowiem udostępnienie tylko i wyłącznie podmiotom, które enumeratywnie wymienione zostały w przepisach art. 298 oraz 299 o.p. Zgodnie z o.p. akta zawierające informacje objęte tajemnicą skarbową mogą być zatem udostępnianie:
- ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych;
- Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej;
- innym organom podatkowym;
- Najwyższej Izbie Kontroli – w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli;
- sądowi, prokuratorowi, a także upoważnionym pisemnie przez prokuratora funkcjonariuszom Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w związku z toczącym się postępowaniem;
- Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Agencji Wywiadu, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Służbie Ochrony Państwa i ich posiadającym pisemne upoważnienie funkcjonariuszom lub żołnierzom w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych;
- Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Biuru Nadzoru Wewnętrznego, Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej i ich posiadającym pisemne upoważnienie funkcjonariuszom lub żołnierzom, jeżeli jest to konieczne dla skutecznego zapobieżenia przestępstwom lub ich wykrycia, ustalenia sprawców i uzyskania dowodów albo ujawnienia mienia zagrożonego przepadkiem;
- biegłym powołanym w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie określonym przez organ podatkowy;
- wojewodzie i Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców – w zakresie prowadzonych postępowań dotyczących legalizacji pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej – w związku z prowadzonym postępowaniem oraz wydawaniem opinii prawnej;
- organom nadzoru górniczego – w celu weryfikacji pomiaru urobku rudy miedzi, wydobytego gazu ziemnego oraz wydobytej ropy naftowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 marca 2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz. U. z 2018 r. poz. 228);
- Przewodniczącemu Komisji Nadzoru Finansowego – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego na podstawie ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 196, z późn. zm.) );
- organom właściwym w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia czynności sprawdzających i postępowania na podstawie przepisów o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
- innym organom – w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Biorąc pod uwagę treść i charakter wniosku stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem, któremu w świetle obowiązującego prawa przysługuje uprawnienie do uzyskiwania danych stanowiących tajemnicę skarbową.
Ustalenie, zatem iż żądane przez Wnioskodawcę informacje stanowią tajemnicę skarbową, przy jednoczesnym stwierdzeniu braku uprawnienia Wnioskodawcy do uzyskiwania danych stanowiących tajemnicę skarbową, skutkuje objęciem tych informacji ochroną wykluczającą możliwość udostępniania w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Wskazane we wniosku dane, których udostępnienia żąda Wnioskodawca w postaci numeru i daty decyzji administracyjnych określających wysokość podatku od nieruchomości, objęte są tajemnicą skarbową na podstawie art. 293 § 1 w związku z § 2 pkt 3 o.p., jako mające swe źródło w aktach postępowania podatkowego. Dane zaś dotyczących kwot tj. wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony należą do dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, o której mowa w art. 293 § 1 pkt 4 o.p. Informacje dotyczące przyczyny (przepisu), na podstawie której udzielono podatnikom niebędącym osobą fizyczną, udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie nie przewyższającej łącznie 500 zł w zakresie podatku od nieruchomości zawarte są w deklaracjach składanych przez podatników, o których mowa w art. 293 § 1 o.p.
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji decyzji.
Informacje dodatkowe
Zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 u.d.i.p. dodatkowo podaję imiona i nazwiska oraz funkcje osób – pracowników Urzędu Miasta Lublin, którzy zajęli stanowisko w toku niniejszego postępowania:
- Anna Adamowicz - Dyrektor Wydziału Podatków
- Anna Bulińska - kierownik referatu podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego od osób prawnych
- Joanna Żytkowska – Dyrektor Kancelarii Prezydenta
- Jadwiga Furmaniak – kierownik referatu ds. petycji i obsługi informacyjnej
- Paweł Janiszewski – starszy inspektor w Kancelarii Prezydenta
Pouczenie
Od niniejszej decyzji służy Stronie prawo odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie, za pośrednictwem Prezydenta Miasta Lublin, w terminie 14 dni od doręczenia niniejszej decyzji.
Data | Użytkownik | Zmiany | Zapisane wersje |
---|---|---|---|
11-01-2021 09:31 | Kamila Karamon | aktualizacja sposobu wyświetlania linków we wniosku | Wersja aktualnie wyświetlana |
23-08-2018 16:51 | Paweł Janiszewski | Utworzenie dokumentu na podstawie KP-PP-I.1431.201.2018 | Zobacz |