Treść pytania
Wnoszę o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kompletnej dokumentacji dotyczącej budowy, przebudowy, montażu, remontu obiektu kiosku handlowego znajdującego się przy ul. Probostwo 23 w Lublinie, należącej do gminy Lublin.
Treść odpowiedzi
Do Urzędu Miasta Lublin wpłynął wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kompletnej dokumentacji dotyczącej budowy, przebudowy, montażu, remontu obiektu kiosku handlowego znajdującego się przy ul. Probostwo 23 w Lublinie, należącej do gminy Lublin.
We wniosku wskazano, że występuje Pan w imieniu mocodawcy, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. Do wniosku dołączono dokument pełnomocnictwa, z treści którego nie wynika jednak umocowanie do występowania z wnioskiem o dostęp do informacji publicznej w zakresie związanym z przedmiotowym kioskiem handlowym (pełnomocnictwo szczególne), pełnomocnictwo rodzajowe, ani też pełnomocnictwo ogólne (obejmujące umocowanie do czynności zwykłego zarządu). Pełnomocnictwo będące przedmiotem analizy ma charakter rodzajowego. Zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017, poz. 459 z późn. zm.) takie pełnomocnictwo, zakresem umocowania obejmuje dokonywanie w imieniu mocodawcy czynności prawnych należących do określonej ich kategorii. Mocodawca upoważnił Pana (tylko!) do reprezentowania i podejmowania oświadczeń woli dotyczących: (1) zawartej umowy kupna - sprzedaży kiosku handlowego typu „Ruch” z dnia 7 lipca 2015 r. z .... oraz (2) w sprawach dotyczących dzierżawy nieruchomości o powierzchni około 10 m2, obejmującej część działki położonej przy ul. Probostwo 23, od gminy Lublin, w tym, do reprezentowania przed osobami, sądami powszechnymi wszystkich instancji i organami administracji publicznej oraz postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Tym samym należy stwierdzić, że mocodawca nie upoważnił Pana do występowania/reprezentowania w innych sprawach.
Osoba, która chce, aby w prowadzeniu spraw wyręczył go pełnomocnik powinien umocować go do reprezentowania jego interesów przed wszystkimi organami administracji rządowej i samorządowej, sądami, bankami, innymi urzędami, a także w stosunkach z innymi przedsiębiorcami oraz innymi osobami fizycznymi i prawnymi. Tym samym pełnomocnik zostaje umocowany do składania w imieniu mocodawcy wszelkich niezbędnych oświadczeń, zapewnień, wniosków, pism i podań, a także może podejmować wszelkie działania faktyczne i prawne, jakie okażą się konieczne w związku z realizacją tego pełnomocnictwa.
W orzecznictwie podkreśla się, że należy odróżniać prawo „każdego” do informacji, a prawo do bycia reprezentantem wnioskodawcy: „Ustawa dopuszcza możliwość wystąpienia z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej każdemu, bez wykazania interesu prawnego lub faktycznego, i w tym sensie nie jest istotnym, kto tej informacji żąda. Natomiast nie oznacza to, że jeżeli z takim wnioskiem występuje osoba fizyczna reprezentowana przez mocodawcę, to nie należy badać, czy osoba w imieniu występująca jest upoważniona do jej reprezentowania. Jest rzeczą oczywistą w sytuacji, w której osoba fizyczna występuje w imieniu innej osoby i powołuje się na nią, że działa w jej imieniu, jako pełnomocnik, a nie na własną rzecz” (wyrok WSA z dnia 30 kwietnia 2007 r., II SA/Wa 2404/06).
Każdy wniosek, niezależnie od tego, jaki rodzaj postępowania ma wszczynać, musi zawierać co najmniej takie dane i być na tyle precyzyjny, aby możliwe było jego załatwienie zgodnie z prawem. W ramach postępowania zainicjowanego wnioskiem o dostęp do informacji publicznej, może okazać się konieczne uzupełnienie złożonego wniosku o udostępnienie informacji. Czynności zmierzające do uzupełnienia takiego wniosku, nie będą co prawda podejmowane w trybie art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 z pźn. zm.), ale w realizacji ogólnych zasad wynikających zarówno z przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 z poźn. zm.), jak i z art. 6 - 12 Kodeksu postępowania administracyjnego. Te ostatnie bowiem, jakkolwiek zamieszczone w kodeksie mającym zastosowanie do postępowań w sprawach rozstrzyganych decyzją administracyjną, mają charakter uniwersalny i należy je odnosić do każdego działania administracji władzy publicznej.
W doktrynie przyjęło się, że podmiot zobowiązany ma zawsze obowiązek zbadania, czy osoba podająca się za reprezentanta posiada do tego prawo w świetle przepisów prawa powszechnie obowiązującego. W tej sytuacji organ powinien podjąć czynności zmierzające do ustalenia, czy osoba podająca się za reprezentanta, ma prawo do takiej reprezentacji. Jak już bowiem powyżej wskazano, prawa do występowania z wnioskiem o informację publiczną przez każdego nie można utożsamiać z prawem do wnioskowania w imieniu osoby, bez jej wiedzy i zgody.
Założyć należy, że przedłożenie dokumentów pozwalających na ustalenie zasad reprezentacji, jest minimalnym wymaganiem. Podmiot zobowiązany ma pełne prawo domagać się takich danych, które pozwolą na należyte określenie podmiotu, wobec którego mają być podjęte czynności związane z realizacją wniosku. Nie można więc wykluczyć, że wnioskowi o udostępnienie informacji publicznej nie będzie nadany bieg, jeśli wnioskujący nie uzupełni braku. Ustalenie wnioskodawcy i jego reprezentacji nie może nastąpić w oparciu o inne dokumenty, niż pełnomocnictwo.
Wobec powyższego organ powinien wezwać do przedstawienia informacji, które pozwoliłyby na stwierdzenie, że występuje Pan jako pełnomocnik wnioskodawcy (pełnomocnictwa, na podstawie którego jest upoważniona do występowania z wnioskiem o dostęp do informacji publicznej) pod rygorem pozostawienia sprawy bez rozpoznania. Zważywszy jednak na okoliczności faktyczne i prawne sprawy, organ informuje, co następuje.
Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma zapewniać transparentność działań władzy publicznej, umożliwiać społeczną jej kontrolę, budować społeczeństwo obywatelskie i rozwijać demokrację uczestniczącą, w której obywatele mają wpływ na podejmowanie dotyczących ich decyzji. Dlatego żądana informacja, aby uzyskała walor informacji publicznej musi dotyczyć zgodnie z art. 1 ust. 1 "sprawy publicznej". Przedmiotem takiej informacji jest problem lub kwestia, które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub też są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. Celem ustawy nie jest zatem zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb, w postaci uzyskiwania informacji dotyczących wprawdzie kwestii publicznych, lecz przeznaczonych dla celów handlowych, edukacyjnych, zawodowych czy też na potrzeby toczących się postępowań sądowych. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem publicznych instytucji. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, utrwalił się wobec tego pogląd, iż wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane przez podmioty, których interesów dotyczą nie są wnioskami o udzielenie informacji publicznej, nie odnoszą się bowiem do "sprawy publicznej".
We wniosku wskazuje Pan, że jest pełnomocnikiem ....., która jest stroną umowy dzierżawy zawartej z gminą Lublin nr 56/GM/13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. z przeznaczeniem pod kiosk handlowy znajdujący się przy ul. Probostwo 23 w Lublinie. Ponadto wystąpił Pan, w imieniu .... na podstawie tożsamego pełnomocnictwa o przedłużenie wymienionej umowy na czas oznaczony. Przedmiotowa sprawa znajduje się obecnie na etapie finalnych uzgodnień pomiędzy stronami i przewiduje się czas obowiązywania począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r.
Nie budzi zatem wątpliwości organu, że wniosek z dnia 30 marca 2018 r. ma na celu uzyskanie informacji służącej indywidualnemu interesowi wnioskodawcy, a co za tym skutkuje, nie służy usprawnieniu realizacji zadania publicznego. Pytania zawarte we wniosku mają na uwadze zaspokojenie indywidualnych potrzeb wnioskodawcy. Interes wnioskodawcy istniejący i wykazany we wniosku nie może być zatem realizowany w tym trybie, gdyż nie odpowiadałoby to celowi, ani funkcji przywołanej ustawy.
Skoro zatem żądane informacje nie mają charakteru informacji publicznej, organ nie miał zgodnie z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej podstaw do wydania decyzji. Odmowa udostępnienia informacji publicznej wymaga wydania decyzji administracyjnej tylko wtedy, gdy chodzi o informację publiczną w rozumieniu cyt. ustawy. Wnioskodawca powinien być jednak powiadomiony o braku możliwości udostępnienia informacji, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie poprzez udzielenie niniejszej odpowiedzi.
Ponadto organ uznaje za konieczne odnieść się do wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. przesłanego drogą mailową, którego treść jest tożsama w zakresie żądania udostępnienia informacji publicznej z wnioskiem z dnia 30 marca 2018 r. Wiosek ten wprawdzie został przesłany przez Pana we własnym imieniu, z pominięciem informacji o istniejącym pełnomocnictwie i działaniu w imieniu mocodawcy, ale ze względu na znany organowi stan faktyczny i prawny związany z zakresem żądania udostępnienia informacji publicznej, niemożliwym jest zakwalifikowanie go jako odrębnego wniosku i uznanie za niezaistniałe okoliczności złożenia pełnomocnictwa oraz działania w imieniu i na rzecz ...., co z kolei wskazuje na działanie we własnej sprawie. Wskazać również należy, że wniosek został wysłany z tego samego adresu mailowego oraz podaje adres do korespondencji i numer telefonu tożsamy z danymi wskazanymi we wniosku z dnia 30 marca 2018 r., przez co utwierdza organ w przekonaniu o prawidłowej kwalifikacji wniosku.
Wobec powyższego organ podtrzymuje swoje stanowisko wyrażonej powyżej.
Data | Użytkownik | Zmiany | Zapisane wersje |
---|---|---|---|
07-05-2021 10:24 | Joanna Kapica-Tokarczyk | poprawa formatowania dokumentu | Wersja aktualnie wyświetlana |
22-05-2018 11:15 | Joanna Kapica-Tokarczyk | utworzenie dokumentu na podstawie sprawy KP-PP-I.1431.130.2018 | Zobacz |