Treść pytania
Wnioszę o udostępnienie informacji publicznej na tematy wskazane w załączonej ankiecie.
Plik pytania
Treść odpowiedzi
Odpowiadając na wniosek informuję, co następuje.
Wnioskodawca wskazuje, że jest pracownikiem naukowym na uniwersytecie i prowadzi badania na temat wzajemnych relacji administracji publicznej z obywatelami na przykładzie urzędów miast na prawach powiatu. Powyższe stwierdzenie pozwala założyć, że w istocie domaga się ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, o których mowa w ustawie z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2016 r., poz. 352). Zgodnie z art. 2 ust. 2 cyt. ustawy przez ponowne wykorzystywanie należy rozumieć wykorzystywanie przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej informacji sektora publicznego, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny cel, dla którego informacja została wytworzona.
Komisja Europejska wskazuje, że ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego oznacza wszelkie twórcze wykorzystywanie danych, np.: przez zwiększenie wartości danych, łączenie danych z różnych źródeł w celu wytworzenia pożądanego rezultatu i rozwijanie aplikacji, zarówno w celach komercyjnych jak i niekomercyjnych.
Prawo dostępu do informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania jest publicznym prawem podmiotowym, który gwarantuje uzyskanie informacji publicznej w określonym celu. Celem tym jest osiągnięcie przez wnioskodawcę szeroko pojętej „korzyści”. Sięga on zatem dalej niż zapewnienie przejrzystości procesu decyzyjnego i działań państwa oraz stworzenia obywatelom realnych możliwości wykorzystania i obrony swych konstytucyjnych praw wobec władzy publicznej (por. wyrok WSA z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 599/16). W rezultacie prawo do ponownego wykorzystywania informacji to nie to samo co prawo do dostępu do informacji, gdyż celem dostępu do informacji publicznej jest kontrola życia publicznego, natomiast w przypadku ponownego wykorzystywania informacji publicznej jest to przede wszystkim cel rynkowy i gospodarczy.
W analizach doktrynalnych dotyczących omawianej problematyki podkreśla się, że w przypadku prawa do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego korzyść odnoszona przez użytkownika tej informacji bierze się w szczególności stąd, że podmiot zobowiązany udostępniający lub przekazujący daną informację wykonuje na niej uprzednio określone operacje (inaczej mówiąc, poddaje te informacje określonej obróbce analitycznej lub technicznej), względnie też wyraża zgodę na udostępnienie informacji, do których posiada prawa własności intelektualnej.
Wobec powyższego, informuję, że nie może być zrealizowany w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jego realizacja może natomiast nastąpić w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, jednakże po złożeniu wniosku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego i tylko w stosunku do informacji, które nie zostały udostępnione w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium. Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek jednoznacznie określa tryb w jakim wnioskodawca domaga sięudzielenia informacji organ jest tym żądaniem związany i nie może samodzielnie konwertować zgłoszonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej w kierunku ponownego wykorzystywania tej informacji. Wprawdzie organ dokonuje oceny zgłoszonego żądania, jednakże samodzielnie nie może nadawać mu innej treści niż wynika to z wniosku strony (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 lutego 2013 r. sygn. akt II SAB/Ol 5/13).
W celu zatem uzyskania zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego proponuję podjęcie działania w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego. W tym miejscu należy mieć jednak na względzie to, iż wniosek o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego, w odróżnieniu od wniosku o dostęp do informacji publicznej, składanego na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej ma sformalizowanych charakter. Przepis art. 21 ust. 3 i nast. ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, wskazuje warunki formalne (elementy obowiązkowe), których spełnienie umożliwia rozpatrzenie wniosku przez podmiot zobowiązany do udostępnienia lub przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania.
Wniosek taki musi zawierać w szczególności:
- nazwę podmiotu zobowiązanego1;
- informacje o wnioskodawcy, w tym imię i nazwisko albo nazwę oraz adres umożliwiający dostarczenie odpowiedzi do wnioskodawcy albo pełnomocnika tego wnioskodawcy w sposób lub w formie wskazanych we wniosku;
- wskazanie informacji sektora publicznego2, która będzie ponownie wykorzystywana, a jeżeli jest już udostępniona lub przekazana warunki, na jakich ma być ponownie wykorzystywana, oraz źródło udostępnienia lub przekazania;
- wskazanie celu ponownego wykorzystywania (komercyjny albo niekomercyjny), w tym określenie rodzaju działalności, w której informacje sektora publicznego będą ponownie wykorzystywane, w szczególności wskazanie dóbr, produktów lub usług;
- wskazanie formy przygotowania informacji sektora publicznego, a w przypadku postaci elektronicznej, także wskazanie formatu danych;
- wskazanie sposobu przekazania informacji sektora publicznego, o ile nie została udostępniona lub przekazana w inny sposób, albo sposobu dostępu do informacji gromadzonych w systemie teleinformatycznym.
Spełnienie wyżej wymienionych wymagań jest niezbędną przesłanką skuteczności prawnej wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego. W sytuacji braków co do treści wniosku, podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji sektora publicznego mają obowiązek podjęcia czynności w celu usunięcia braków formalnych. Przepis art. 21 ust. 6 cyt. ustawy stanowi bowiem, że w przypadku niespełnienia warunków formalnych wniosku wzywa się wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wraz z pouczeniem, że ich nieusunięcie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
Informacje wskazane w pytaniu pkt 8 i 10 nie stanowią informacji sektora publicznego ponieważ mają charakter ocenny. Informacja publiczna wiąże się ściśle z posiadaniem informacji, a więc ze sferą faktów zaistniałych po stronie organu, stanem zjawisk zaistniałych na dzień odpowiedzi. Wniosek nie może być ani postulatem wszczęcia określonego działania, ani dokonania oceny, czy wykładni prawa. We wskazanym zakresie nie domaga się zatem Pani udzielenia informacji publicznej, lecz zajęcia przez organ stanowiska w sprawie, oceny sytuacji faktycznej, politycznej w skali lokalnej. Zgodnie z jednolitą linią orzecznicza tego tupu wnioski nie stanowią informacji publicznej a tym samym informacjami sektora publicznego, nie są też informacjami będącymi w posiadaniu Urzędu Miasta Lublin.
1Katalog podmiotów zobowiązanych został określony w art. 3 cyt. ustawy.
2Definicja informacji sektora została sformułowana w art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym przez informację sektora publicznego należy rozumieć każdą treść lub jej części, niezależnie od sposobu utrwalenia, będącą w posiadaniu podmiotów zobowiązanych.
Data | Użytkownik | Zmiany | Zapisane wersje |
---|---|---|---|
23-02-2018 09:04 | Edyta Szpura | korekta omyłki pisarskiej | Wersja aktualnie wyświetlana |
23-02-2018 08:39 | Edyta Szpura | utworzenie dokumentu na podstawie sprawy KP-PP-I.1431.386.2017 | Zobacz |