Treść pytania
Wnoszę o udzielenie informacji publicznej w zakresie kwoty podatku od nieruchomości jaką wpłaciły sumarycznie galerie handlowe zlokalizowane na terenie miasta Lublin w latach 2014, 2015, 2016, 2017, każdy rok oddzielnie.
Czy galerie handlowe otrzymały ulgi, zwolnienia lub możliwość rozłożenia na raty należnego podatku od nieruchomości w tych latach? Jeśli tak, proszę o wskazanie dla każdego przypadku kwoty, uzasadnienia i nazwy galerii, której udzielono ulgi, zwolnienia lub rozłożenia na raty.
Treść odpowiedzi
Do Urzędu Miasta Lublin wpłynął wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: podania „kwoty podatku od nieruchomości, którą wpłaciły sumarycznie galerie handlowe zlokalizowane na terenie miasta Lublin w latach 2014-2017, każdy rok oddzielnie” oraz udzielenia odpowiedzi na pytanie: „Czy galerie handlowe otrzymały ulgi, zwolnienia lub możliwość rozłożenia na raty należnego podatku od nieruchomości w tych latach?” Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie byłaby pozytywna wniósł Pan: o wskazanie dla każdego przypadku kwoty, uzasadnienia i nazwy galerii, której udzielono ulgi, zwolnienia lub rozłożenia na raty.
Odnosząc się do podania łącznej kwoty, wypłaconej w latach 2014-2017 r. oddzielnie przez galerie handlowe zlokalizowane na terenie Lublina w pierwszym rzędzie stwierdzić, że sformułowanie „galeria handlowa” jest pojęciem nieposiadającym ustawowej definicji. Powyższe oznacza, że jednoznaczne ustalenie katalogu podmiotów – galerii handlowych - podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jest w praktyce bardzo trudne, a nawet niemożliwe. Posiłkowanie się aktami prawnymi regulującymi różne dziedziny życia nie daje precyzyjnej odpowiedzi na pytanie, jakich podatników podatku od nieruchomości należy zaliczyć do katalogu: „galerii handlowych”.
I tak, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r., nr 251, poz.1885 z późn. zm.) w sekcji G, dziale 47 przewiduje: Handel detaliczny (…) prowadzony przez sklepy, domy towarowe, domy sprzedaży wysyłkowej, na straganach, przez domokrążców i akwizytorów, spółdzielnie konsumenckie,domy aukcyjne itp. Natomiast rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) określa następującą klasę budynków: Budynki handlowo-usługowe. Ustawa zaś z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016, poz. 487 z późn. zm.) wymienia punkty sprzedaży, wskazując na: (1) sklepy branżowe, (2) wydzielone stoiska - w samoobsługowych placówkach handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 200 m2, (3) pozostałe placówki samoobsługowe oraz inne placówki handlowe, w których sprzedawca prowadzi bezpośrednią sprzedaż napojów alkoholowych.
Ponadto, Polska Rada Centrów Handlowych (PRCH) również nie posługuje się sformułowaniem: galeria handlowa”, używa natomiast określenia „nieruchomość handlowa”, którą definiuje, jako: zaplanowana, zbudowana oraz zarządzana jako jeden podmiot handlowy, składający się ze wspólnych części, o minimalnej powierzchni najmu brutto (Gross LeasableArea, GLA) 5 tys. m² oraz składający się z minimum 10 sklepów.
Z analizy przeprowadzonej przez organ wynika zatem, że terminem „galeria handlowa” nie posługuje się żaden akt prawny przez co nie da się wskazać kryteriów kwalifikowania danej placówki handlowej do katalogu „galerii handlowych” a tym samym precyzyjnie określić zamkniętego zbioru podmiotów na potrzeby udzielenia odpowiedzi na wniosek.
Podkreślenia wymaga również fakt, że ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) stanowi w art. 2 ust. 1, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty; budynki lub ich części; budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnikami zaś podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
- właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych;
- posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
- użytkownikami wieczystymi gruntów;
- posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
- wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
- jest bez tytułu prawnego (art. 3 ust. 1).
Z powyższej regulacji wynika, że podatnikami podatku od nieruchomości nie są same w sobie „galerie handlowe” a jedynie, generalnie rzecz ujmując, właściciele, użytkownicy wieczyści bądź posiadacze nieruchomości lub obiektów budowlanych.
Należy zatem stwierdzić, że z wniosku nie wynika w sposób niebudzący wątpliwości o jakie konkretnie informacje publiczne chodzi.
W tym miejscu należy podkreślić, że aby reżim ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 z późn. zm.) znalazł zastosowanie przy załatwieniu określonego wniosku – z wniosku tego musi wynikać, że dotyczy on informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 tej ustawy. Ocena tego, czy wniosek dotyczy informacji publicznej, dokonywana powinna być przez pryzmat informacji, o które wnioskuje podmiot składający wniosek. Wskazanie zatem żądanych informacji musi być na tyle precyzyjne i jasne, aby nie budził wątpliwości zakres żądania wnioskodawcy. Jeżeli wniosek nie spełnia tego standardu i nie zostanie sprecyzowany przez wnioskodawcę, wówczas nie może być traktowany jako wniosek o informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wobec czego nie wywołuje skutku prawnego w postaci obowiązku organu zastosowania przepisów tej ustawy.
Inaczej rzecz ujmując, to na podmiocie wnoszącym o udostępnienie informacji publicznej ciąży obowiązek sformułowania wniosku w sposób na tyle jednoznaczny i precyzyjny, by mógł on zostać rozpoznany w pełnym oczekiwanym przez stronę zakresie (por. wyrok z dnia 15 grudnia 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu syg. akt II SAB/Po 78/15).
Odnosząc się do pytania dotyczącego ulg lub zwolnień podatkowych informuję, że organ, do którego skierowano wniosek, udzielał podatnikom, o których mowa w cyt. art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, w latach 2014-2017 ulg, zwolnień oraz rozkładał na raty należny podatek od nieruchomości.
Jednak zgodnie z wyrokiem z dnia 31 marca 2014 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku udostępnienie informacji o podatnikach w zakresie: nazwy podmiotu, kwoty ulgi/umorzenia oraz uzasadnienia nie odbywa się na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f i art. 38 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.) stanowi, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości w terminie do dnia 31 maja roku następnego wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia (wykazy za poszczególne lata są opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej pod linkiem Udzielone ulgi, odroczenia, umorzenia oraz udzielona pomoc publiczna).
Skoro zatem w ustawie o finansach publicznych w stosunku do indywidualnych informacji o podatnikach, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, zawarto w przepisie art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f całościową regulację określającą dane, podlegające ujawnieniu należy uznać tę ustawę za ustawę szczególną, wyłączającą stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tej sytuacji gdy ustawa o dostępie do informacji publicznej nie znajduje zastosowania to organ pierwszej instancji obciążał jedynie obowiązek poinformowania skarżącego na piśmie, że informacja podlega udostępnieniu w odrębnym trybie.
Data | Użytkownik | Zmiany | Zapisane wersje |
---|---|---|---|
08-01-2021 12:51 | Kamila Karamon | aktualizacja sposobu wyświetlania linku we wniosku | Wersja aktualnie wyświetlana |
08-06-2018 12:48 | Beata Sak-Łapińska | Utworzenie dokumentu na podstawie sprawy nr KP-PP-I.1431.181.2018 | Zobacz |