14. Wniosek o dostęp do informacji publicznej dotyczący wykorzystania przez inwestorów ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (tzw. Lex deweloper)

Wnoszę o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wykorzystania przez inwestorów ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (tzw. Lex deweloper) w postaci liczby złożonych wniosków o rozpoczęcie procedury inwestycji mieszkaniowych oraz towarzyszących i liczby wniosków odrzuconych od początku funkcjonowania ustawy do dnia 1 marca 2020 r. na obszarze Miasta Lublin.

W przedmiotowym wniosku wskazano, że uzyskana na jego podstawie informacja publiczna zostanie wykorzystana na potrzeby pracy naukowej.

Treść wniosku oraz przede wszystkim cel, w jakim uzyskane od Urzędu Miasta Lublin informacje mają zostać wykorzystane wskazuje, że w istocie wnioskodawca domaga się udostępnienia informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania. Użycie w pracy naukowej informacji pochodzących z Urzędu Miasta Lublin wypełnia przesłanki określone w przepisie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1446). Wymieniony akt prawny określa zasady i tryb udostępniania i przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, podmioty, które udostępniają lub przekazują te informacje, warunki ponownego wykorzystywania oraz zasady ustalania opłat za ponowne wykorzystywanie. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, przez ponowne wykorzystywanie należy rozumieć wykorzystywanie przez osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej informacji sektora publicznego, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny cel, dla którego informacja została wytworzona. Ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego oznacza zatem wszelkie twórcze wykorzystywanie danych, np.: przez zwiększenie wartości danych, łączenie danych z różnych źródeł w celu wytworzenia pożądanego rezultatu i rozwijanie aplikacji, zarówno w celach komercyjnych, jak i niekomercyjnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że trybów określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1429) i ustawie o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego nie należy utożsamiać. Nie można bowiem udostępnić informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania w trybie określonym w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Gdyby tak było, zostałby przekreślony sens i cel istnienia ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego.

Wobec powyższego informuję, że przedmiotowy wniosek nie może być zrealizowany w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jego realizacja może natomiast nastąpić w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, jednakże po złożeniu wniosku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego i tylko w stosunku do informacji, które nie zostały udostępnione w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium. Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek jednoznacznie określa, że wnioskodawca domaga się udzielenia informacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ jest tym żądaniem związany i nie może samodzielnie konwertować zgłoszonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej w kierunku ponownego wykorzystywania tej informacji. Wprawdzie organ dokonuje oceny zgłoszonego żądania, jednakże samodzielnie nie może nadawać mu innej treści niż wynika to z wniosku strony.

W celu zatem uzyskania zgody na ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego proponuję podjęcie działania w oparciu o przepisy ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego.