320. Wniosek o dostęp do informacji publicznej dotyczący zgromadzeń publicznych
Data utworzenia: 12-01-2018
Komórka organizacyjna rozpatrująca wniosek
Data wpływu wniosku
09-08-2017
Treść pytania
Wnoszę o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: zgromadzeń publicznych jakie w Lublinie odbywały się od dnia 18 lipca 2017 r. do 24 lipca 2017 r w związku z reformą systemu sądownictwa.
Treść odpowiedzi
Odpowiadając na wniosek o udostępnienie informacji publicznej w sprawie zgromadzeń publicznych, jakie w Lublinie odbywały się od dnia 18 lipca r. do 24 lipca 2017 r. w związku z reformą systemu sądownictwa przekazuję poniżej dane o wszystkich zgromadzeniach publicznych, które miały miejsce na terenie Lublina we wskazanym czasie:
- zgromadzenie w dniu 18.07.2017 r. było organizowane jako zgromadzenie spontaniczne, informacja o organizacji zgromadzenia została przekazana telefonicznie przez osobę fizyczną w dniu 18.07.2017 r.;
- zgromadzenie w dniu 19.07.2017 r. było organizowane jako zgromadzenie spontaniczne, informacja o organizacji zgromadzenia została przekazana telefonicznie przez osobę fizyczną w dniu 19.07.2017 r.;
- zgromadzenie w dniu 20.07.2017 r. było organizowane jako zgromadzenie spontaniczne, informacja o organizacji zgromadzenia została przekazana telefonicznie przez osobę fizyczną w dniu 20.07.2017 r.;
- zgromadzenie w dniu 21.07.2017 r. było organizowane jako zgromadzenie spontaniczne, informacja o organizacji zgromadzenia została przekazana telefonicznie przez osobę fizyczną w dniu 20.07.2017 r. oraz drogą elektroniczną w dniu 21.07.2017 r.;
- zgromadzenie w dniu 22.07.2017 r. było organizowane jako zgromadzenie spontaniczne, informacja o organizacji zgromadzenia została przekazana przez osobę fizyczną w dniu 21.07.2017 r.;
- zgromadzenie w dniu 23.07.2017 r., organizatorem zgromadzenia była osoba fizyczna, zawiadomienie o zgromadzeniu wpłynęło w dniu 21.07.2017 r., termin został zachowany;
- zgromadzenie w dniu 24.07.2017 r., organizatorem zgromadzenia była osoba fizyczna, zawiadomienie o zgromadzeniu wpłynęło w dniu 21.07.2017 r., termin został zachowany.
Odnosząc się natomiast do żądania Pana w zakresie wskazania, kto konkretnie był organizatorem zgromadzenia informuję, że dane te mogą one być udostępnione w trybie ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, ponieważ nie posiadają waloru informacji publicznej.
Zgodnie z poglądem prezentowanym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym ustawa o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego znajduje zastosowanie jedynie do takich informacji, które oceniane przez pryzmat ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764), będą posiadały status informacji publicznej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie II SAB/Wa 586/16 z dnia 22 listopada 2016 r.). Powyższa konkluzja pozostaje w zgodzie z treścią art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (zmienionej Dyrektywą 2013/37/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r.), zgodnie z którą dostępność ponownego wykorzystywania dotyczy tylko informacji, które według ustawodawstwa wewnętrznego państw członkowskich posiadają status informacji publicznej.
Kwalifikując daną informację jako informację publiczną, nie można kierować się jedynie tym, kto sporządza tę informację (podmiot prywatny czy publiczny, gdzie jest ona gromadzona i w jakim celu, kto jest jej dysponentem. Istotne jest jedynie to, co dana informacja zawiera, a więc, czy dotyczy spraw publicznych.
Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swoich kompetencji. Oznacza to, iż prawo do informacji publicznej stanowi uprawnienie do żądania informacji o funkcjonowaniu instytucji publicznych dotyczącej istniejących w ramach danej instytucji procedur, wyznaczanych zadań czy procesu ich realizacji.
Żądanie wskazania: kto zgłaszał zamiar zorganizowania zgromadzenia nie dotyczy informacji o działaniu tutejszego urzędu jako instytucji publicznej, a zmierza do ustalenia informacji dotyczących określonego podmiotu prywatnego.
Konstytucja zapewnia każdemu wolność organizowania i uczestniczenia w zgromadzeniach publicznych. Prawo do swobody zgromadzania się jest podstawowym prawem demokratycznego społeczeństwa i - tak jak prawo do wolności wypowiedzi - stanowi jeden z fundamentów tego społeczeństwa. Tym samym prawo to nie może być interpretowane wąsko. Prawo to obejmuje zarówno spotkania prywatne, jak i spotkania mające miejsce w miejscach publicznych, zarówno spotkania o charakterze statycznym, jak i pochody publiczne. Nadto może być wykonywane przez osoby fizyczne oraz przez podmioty organizujące zgromadzenie. Państwa muszą nie tylko chronić prawo do pokojowego zgromadzania się, lecz także powstrzymać się przed stosowaniem nieracjonalnych pośrednich ograniczeń tego prawa. Ustawa z dnia 24 lipca 2015 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. poz. 1458 z późn. zm.) określa wymogi, których spełnienie jest warunkiem uzyskania zgody władz na odbycie zgromadzenia. Na organizatorach spoczywa zatem obowiązek dopełnienia niezbędnych formalności i zapewnienia pokojowego przebiegu zgromadzenia zgodnie z prawem i przyjętym programem. Natomiast na władzach publicznych ciąży obowiązek zapewnienia spokojnego i niezakłóconego przebiegu zgromadzenia, jak też ochrony jego uczestników przed działaniami przeciwników celów, dla jakich zgromadzenie zostało zwołane.
Przy czym należy podkreślić, że omawiane uprawnienie Konstytucja określa nie jako prawo zgromadzeń, ale jako wolność zgromadzeń. Jest to istotne rozróżnienie, gdyż skoro mamy do czynienia z wolnością, to państwo jej nie stwarza, a ma jedynie zabezpieczyć jej realizację.
Pytanie zatem, kto jest zgłaszającym zamiar zorganizowania zgromadzenia jest w istocie pytaniem o to, kto skorzystał z przysługującej mu konstytucyjnej wolności organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich (por. art. 57 Konstytucji RP). Taka informacja nie jest w żaden sposób związana z funkcjonowaniem władzy publicznej i innych podmiotów wykonujących zadania publiczne. Określenie „zasada funkcjonowania”, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej oznacza tezę, w treści której zawarte jest prawo rządzące jakimiś procesami, regułę dającą się ująć w sposób sformalizowany i określającą działanie mające zastosowanie w określonej dziedzinie. Jeśli zatem mowa o zasadach funkcjonowania podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, należy przez to rozumieć kwestie natury ogólnej dotyczące sposobu wykonywania zadań publicznych, załatwiania spraw i podejmowania przez taki podmiot decyzji. Informację publiczną zawierają zatem dokumenty świadczące o sprawności działania takiego organu, terminowości podejmowanych przez niego czynności (por. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt I OPS 7/13). Natomiast przez „dane publiczne, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 należy rozumieć zbiorczą nazwę informacji odnoszących się do efektów wszelkiej działalności podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, a będących w zakresie ich kompetencji (por. „Dostęp do danych publicznych na przykładzie aktu administracyjnego, D. Fleszer, System Informacji Prawnej LEX 42/2016).
Zdaniem tutejszego organu, pytanie o to, jaki indywidualny podmiot zgłaszał zamiar zorganizowania konkretnego zgromadzenia publicznego nie może być traktowane jako pytanie o efekt działania organu (efektem takim jest np.: przekazanie właściwemu komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Policji informacji o organizowanym zgromadzeniu, wydanie decyzji o zakazie zgromadzenia). Pytanie o konkretny indywidualny podmiot zgłaszający zamiar zorganizowania danego zgromadzenia nie jest także pytaniem o zasady funkcjonowania podmiotu publicznego w wyżej przedstawionym rozumieniu, a więc pytaniem o kwestie natury ogólnej dotyczące sposobu wykonywania zadań publicznych, załatwiania spraw i podejmowania przez taki podmiot decyzji.
Zaaprobować należy pogląd zaprezentowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 8 października 2010 r. (sygn. akt II SA/Wa 1009/10), według którego dane statystyczne konkretnie spersonifikowanego podmiotu na ogół nie stanowią informacji publicznej. Dopiero suma takich danych, z uwagi na swój ogólny i globalny charakter może stanowić informację publiczną. W przypadku zgromadzeń publicznych informację publiczną stanowić będzie np.: informacja dotycząca globalnie: ilości podmiotów zgłaszających zamiar zorganizowania zgromadzenia, ilości zgłoszonych zgromadzeń uproszczonych itp. Jednakże dane te przeniesione na konkretne podmioty korzystające ze swojej wolności zgromadzeń przymiotu informacji publicznej już nie posiadają. Są to jedynie informacje o indywidualnym sposobie realizacji wolności przysługującej każdemu zgodnie z art. 57 Konstytucji RP.
Jeśli żądana informacja, nie ma charakteru informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ nie jest zobligowany do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji, a jedynie do zawiadomienia o tym wnioskodawcy w formie zwykłego pisma.
Podmiot udostępniający informację: Urząd Miasta Lublin
Odpowiedzialny za treść informacji: Kapica-Tokarczyk Joanna
Wytworzył informację: Żytkowska Joanna
Czas wytworzenia informacji: 19-12-2017
Informację wprowadził: Kapica-Tokarczyk Joanna
Czas udostępnienia informacji/modyfikacji: 2021-02-17 13:29:31
Ostatnio modyfikował: Joanna Kapica-Tokarczyk
Wersja: 2
Data | Użytkownik | Zmiany | Zapisane wersje |
---|---|---|---|
17-02-2021 13:29 | Joanna Kapica-Tokarczyk | poprawa formatowania dokumentu | Wersja aktualnie wyświetlana |
19-12-2017 | Joanna Kapica-Tokarczyk | uzupełnienie komórki organizacyjnej | Zobacz |